[One-Shoot] - Prywatny Instruktor

Legenda: Souris, Fetish

Korzystając z tego, ze jeszcze nie czytacie naszej (nie)normalnej twórczości chcemy się przywitać. W sensie, ja się póki co z wami witam, bo ta poszła sikać i dała mi swoją klawiaturę. Bezczelna. W każdym razie SIEMANKO! Za chwilę będzie druga ale mniejsza o to. 

Już jest druga. I owszem, byłam sikać, dzięki za troskę o mój układ moczowy. A tak w ogóle, to hej. Właściwie to dobry wieczór, bo to normalna pora nie jest. Jutro nie mam jazd, więc mogę siedzieć i do rana *szatański uśmiech*. Chociaż... Ah, jak ja wytrzymam bez kierownicy?!

Nie możesz siedzieć do rana debilu, gdyż musimy trafić na pkp bez zbędnych przygód. A w moim przypadku to normalne. Mówisz do mnie "skręć w prawo", a co ja robię? Skręcam w lewo. nie trzeba klaskać i obejdzie się bez kwiatów. Ale serio... zgubić się na PROSTEJ drodze, to chyba tylko ja potrafię. W każdym razie, chcemy wam zaprezentować krótkie opowiadanko. Nie jesteśmy normalne to też historyjka do takich nie będzie należeć. 

No, a ja jako przyszły kierowca, pragnę Was uświadomić, że w Anglii panuje ruch lewostronny, toteż wjeżdżając na rondo nie jedzie się tak jak u nas w prawo, tylko w lewo - tak, to jest normalne. Zapamiętajcie: W LEWO! A sprzęgło to taki pedał, on do zmiany biegów służy. I można też na nim jechać, ale to już inna bajka. Anyway, bez zbędnego pierdolenia. Oto i historia :).

Enjoy!

Prywatny Instruktor

Fetish&Souris Team

                - Jesteś pewny, że tego chcesz? – zapytałem, spoglądając na blondyna. Wyraz jego twarzy był zacięty i zdeterminowany.

- Tak, jestem pewny, Hazz – powiedział cicho, acz dobitnie. Wzruszyłem ramionami i zapiąłem pas bezpieczeństwa, dla pewności sprawdziłem go dwa razy. Może i wierzę, że Niall mnie nie zabije aczkolwiek… Przezorny zawsze ubezpieczony. Wolałem być przezorny, niż martwy.  Mimo wszystko lubiłem swoje życie.

- Ustaw lusterka i fotel – mruknąłem, zerkając na niego ukradkiem. Horan spojrzał na mnie zmieszany i zamrugał kilka razy.

- Który fotel? – zapytał. Westchnąłem. To będzie bardzo długi dzień.

- Oczywiście, że twój.

- Jaki mój?

- Ten, na którym siedzisz.

- A, rozumiem. Ale… Jak?

                Potarłem rękoma skronie. On żartuje, prawda? Spojrzałem na niego z nadzieją, iż robi sobie ze mnie jaja i chce wyprowadzić mnie z równowagi. Wyraz jego twarzy uświadomił mi, że pytał  całkiem poważnie.

- Dźwignia pod fotelem – mruknąłem ponownie – musisz swobodnie wciskać sprzęgło, bez wciskania nogi w fotel.

- Wciskać co w co?

- Sprzęgło do końca.

- Hazza…

- Co?

- JAKIE KURWA SPRZĘGŁO?!

                Zacisnąłem dłonie w pięści. Jeśli on zaraz nie przestanie, to przysięgam, że mu przyjebie. Spokojnie Styles, wdech i wydech, jesteś kwiatem lotosu na tafli przejrzystego, spokojnego jeziora. TYLKO CO TU KURWA ROBI TA CHOLERNA ŻABA?!

- Pierwszy pedał z lewej strony – warknąłem zaciskając zęby.

- Mam, no i co teraz? – zapytał Niall, lekko zmieszany. Na jego twarzy widniał rozkoszny rumieniec. Zaraz.. JAKI KURWA ROZKOSZNY RUMIENIEC?!

- Dociskasz go do końca?

- Tak i nie wciskam się w fotel. Dobrze robię? – uśmiechnął się z wyraźną ulgą, kiedy kiwnąłem twierdząco głową. Lusterka ustawiłem sam, drugi raz bym tego nie przeżył. Jakiś złośliwy głosik w mojej głowie cicho podpowiadał mi, że to dopiero początek gehenny.

**

                Myślałem, że fotel jest pierwszą i ostatnią rzeczą, która potrafi mnie wyprowadzić z równowagi. Jakże się myliłem. Naiwny ja.  Do tej pory byłem pewien, że ruszanie z miejsca to żadna filozofia. Któż mógłby przypuszczać, że zamiast do tyłu, Nialler pojedzie do przodu i to na pełnym gazie. Na nasze szczęście z przodu był już tylko – podkreślam, na nasze SZCZĘŚCIE – pusty plac zabaw.  Nie wiem, gdzie podziały się te wszystkie dzieciaki, ale bardzo się cieszę, że w tamtej chwili ich tam nie było. W przeciwnym razie siedziałbym teraz za kratami za nieumyślne spowodowanie śmierci jak i morderstwo z premedytacją , a nie w samochodzie, na siedzeniu pasażera.

                Znudzony, opierając głowę na lewej dłoni spojrzałem na Horana. Chłopak dłońmi kurczowo ściskał kierownicę, a po jego skroniach spływały kropelki potu. W jednej sekundzie poczułem się jak w filmie „Szybcy i Wściekli”.

- Nie śpiesz się – mruknąłem – wyprzedza nas starsza pani z balkonikiem. Ale spokojnie, spokojnie, jestem przekonany, że ona ma jakieś turbodoładowanie, ewentualnie jedzie na sterydach.

- Bardzo zabawne – warknął blondyn nawet na mnie nie patrząc. Cała jego uwaga była skupiona na drodze przed nim. Zasadniczo, to wcale mu się nie dziwiłem, w końcu jechaliśmy z zabójczą prędkością dziesięciu kilometrów na godzinę. Każdemu w tym momencie skoczyłaby adrenalina.

- Niall, skręć w prawo. Dojedź do osi jezdni i włącz prawy kierunkowskaz – powiedziałem, starając się brzmieć jak najbardziej profesjonalnie.

- Do czego?

- Nie ważne, w prawo skręcaj.

- Harry.. Które prawo?

- Twoje?

- Które to moje?!

- To samo, co moje.

- Harry… KTÓRE PRAWO JEST TWOJE?!

- TO PRAWO, KTÓRE NIE JEST LEWO, CHUJU! 

                Niall spojrzał na mnie zaskoczony, aczkolwiek wykonał moje polecenie poprawnie. No cóż, przyznam szczerze, że się trochę zdziwiłem. Widocznie odnalazłem złoty środek, wystarczy go wyzwać by chodził jak w zegarku.

                Jak w każdej ponurej bajce, nic co dobre nie trwa wiecznie. Od około dwóch minut kręciliśmy się w kółko. Nic dziwnego – pewnie zabłądziliśmy. Bzdura! Jeździliśmy w kółko po rondzie, ponieważ ten uroczy kretyn nie miał pojęcia, który to lewy zjazd.

- Prawy kierunek włącz – mruknąłem, otwierając szybę. Jeszcze jedno kółko a puszczę pawia, na Boga!

- JAK?! – wrzasnął przerażony Irlandczyk. Kurwa, no nie. No po prostu kurwa no nie, ja tego więcej nie zniosę, jak to on nie wie gdzie jest kierunkowskaz?!

- Tak, idioto – burknąłem, jednym palcem unosząc dźwignię do góry.  Westchnięcie ulgi wyrwało się z ust blondyna, gdy zjechaliśmy z ronda. Zabawne, przez chwilę zastanowiłem się, jak brzmią jego westchnięcia w łóżku. Zaraz… CO?!

- To teraz gdzie? – zapytał, wreszcie zbierając się na odwagę i spoglądając w moim kierunku. Zaprawdę godne podziwu, gdyby nie zjechał na chodnik. W ostatniej chwili złapałem za kierownicę i wykręciłem nią w lewą stronę.

- Niall! – wrzasnąłem – Skup się do cholery!

- Prze.. Przepraszam – jęknął zrozpaczony. Przełknąłem ślinę. Oszwkurwęjegomać! Czy on zawsze brzmiał tak gorąco?!  Wyprostowałem się na siedzeniu, odruchowo sprawdzając, czy mam dobrze zapięty pas bezpieczeństwa. Wszystko było w jak najlepszym porządku i całe jego szczęście, inaczej już ja bym odpowiednio potraktował ten jego zgrabny tyłeczek... HAZZA KURWA!

- Ekhm – odchrząknąłem -  na tym rondzie pojedź w prawo.

- Mhm – kiwnął twierdząco głową, seksownie zagryzając przy tym dolną wargę.

- Ale wiesz, które to prawo, tak?

- Nadal masz mnie za idiotę, prawda?

- Owszem. Więc?

- Tam gdzie szyba.

- Brawo, jestem z ciebie dumny.

- Dziękuję – odpowiedział, włączając prawy kierunkowskaz i… JA PIERDOLE!

- NIE POD PRĄD, KURWA! – wrzasnąłem, odruchowo zakrywając dłońmi oczy. Jasna cholera i wszyscy święci, kto mnie stąd uratuje?! Ja chcę żyć! Mamooooo!!!

                Całe nasze Boże szczęście, że i tym razem rondo było puste. Matko Boska, nie wiem gdzie był mój Anioł Stróż, ale kurwa chłopie – dziękuję!  Nie mam pojęcia, jak ci się odwdzięczę, ale coś na pewno wykombinuję. W końcu - hello – jestem Harry Styles.

                Dacie wiarę, ze drogę powrotną przeżyliśmy bez zbędnych wypadków przy pracy? No chyba, że mam wziąć pod uwagę, że już przy finiszu samochód nam zgasł. Dziewięć razy, kurwa.  A przecież wyraźnie mówiłem – puść hamulec, a nie sprzęgło! W tamtej chwili byłem już pewien – nigdy, przenigdy nie zostanę profesjonalnym instruktorem prawa jazdy. Cały pokład mojej cierpliwości zużył ten mały, słodki Irlandczyk. Że też kurwa nie miałem tych pokładów więcej…

                Samochód wtoczył się ciężko na podjazd, a ja odetchnąłem z ulgą odpinając pas bezpieczeństwa. Nim Horan zdążył odpiąć swój, ja już stałem na zewnątrz. Bóg mi świadkiem, że nigdy nie wsiądę do samochodu, jeśli kierowcą będzie Niall James Horan. Jakem jest Harry Edward Styles, powiadam wam!

                Po kilku głębokich oddechach, podszedłem do samochodu od strony kierowcy. Otworzyłem drzwi, a po chwili Niall na trzęsących się nogach wyszedł z auta. Jego dłonie drżały, kiedy opierał się o maskę samochodu.

- Wszystko w porządku? – zapytałem z troską. Jakoś nie wyobrażałem sobie, żeby mi tutaj padł na zawał. W końcu przecież spałem na kursie pierwszej pomocy i wątpię, bym mógł mu pomóc.

- Yhm – mruknął niewyraźnie i padł nieprzytomny na ziemię. Nosz kurwa, chyba byłem nieco zbyt ostry.  Westchnąłem, biorąc go na ręce. Nie był ciężki, nie no skąd, czułem się trochę jakbym niósł czterdzieści kilo ziemniaków, ale ok – on nie był ciężki. Wcale. Był tylko jak bezwładny wór kartofli.

                Chciałem zanieść go do jego pokoju. Przysięgam, chciałem załatwić to pokojowo i zanieść go do pokoju na wprost moich drzwi. Ale oczywiście ten uroczy palant musiał sobie cenić swoją cholerną prywatność  - jakby jeszcze ją miał – i musiał zamknąć drzwi na pieprzony klucz. No i spoko, niech sobie zamyka. Ale dlaczego do chuja pana nie nosi tych kluczy w spodniach?!  Wdech wydech kurwa, wdech wydech. To nie jest koniec świata – jest jeszcze twój pokój i jest jeszcze twoje łóżko, Styles. No i chuj mu w dupe, że wolałem żeby był w nim przytomny i napalony – niech śpi, jeśli nie łaska postawić namiotu.

                Styles, ignoruj rosnącą erekcję. Nie masz nic w spodniach, pamiętaj, nic tam nie ma! A ten namiot, to tylko efekt przeżytego stresu, to wcale nie jest twój penis! Zapamiętaj Styles, to nie jest twój penis! A teraz skup się – masz przed sobą łóżko. Duże, szerokie, miękkie i zajebiście sprężyste – widzisz je? O tak, tak, tak! To te na wprost ciebie. Teraz go tam połóż. NIE KURWA, NIE KŁADŹ SIĘ NA NIM! Połóż go. NIE DOTYKAJ! Pamiętaj kurwa, że on śpi. Nie wykorzystuje się nieprzytomnych, prawda? No właśnie, jesteś dobrze wychowany, więc go zostaw grzecznie. Idź do kibla. Nie, Styles, do chuja pana, dlaczego położyłeś się na łóżku?! Dobra, leż. ALE NIE DOTYKAJ! NIE DOTYKAJ PRZECIEŻ MÓWIŁEM NO JA PIERDOLE…

**

                Samochód. Jazda. Wrzaski Hazzy. Dom. Wysiadka. Ciemność. Ja pierdole… Ale skąd to chujostwo na moim brzuchu? Zaraz, chwila! ZABIERAJ ŁAPY OD MOICH BOKSEREK! Albo.. Albo może.. Może je tam trzymaj. Tylko niżej… Jeszcze.. OH KURWA! No nie.. Na chuj zawracasz?!  WRACAJ DO MOJEGO CZŁONKA! ON CIĘ POTRZEBUJE! ON CIĘ PRAGNIE!  Nooo…. Taaak, grzeczny chłopiec.. Zaraz.. CHŁOPIEC?!

                Otworzyłem oczy spoglądając w górę. Sufit – nie mój. Loki? Zaraz… Kurwa. Hazza?! Czując jak ten napalony króliczek podnosi się z łóżka, szybko zamknąłem powieki. Brawo Horan, iście bohaterski wyczyn.  Gdy tylko drzwi zatrzasnęły się cicho za jego dupą, otworzyłem oczy. Nie, nie wyjdę stąd mając TAKI  namiot w spodniach. Styles, ty kurwo, coś ty mi zrobił?! Nie wiem ile tak leżałem. W sumie, to miałem to głęboko w dupie(choć przyznam, że wolałbym mieć tam coś innego…). Ok, jak zaraz coś z tym nie zrobię, to dostanę kurwicy. Wstań Horan, ty cioto. Podnoś dupę!

- No.. – mruknąłem z zadowoleniem, kiedy usiadłem na łóżku. W tym samym czasie szum wody ucichł i byłem pewien, że Harry zaraz wyjdzie z łazienki. Mokry. Mrr. Nie, nie zostanę tu dłużej. Nie dobry Horan! Nie będziesz pieprzył swojego najlepszego kumpla!

                Starając się być jak najciszej, powoli ruszyłem w kierunku drzwi. Ale kto by kurwa przypuszczał, że Styles zsunął mi spodnie i się o nie wypierdole robiąc pierwszy krok w ich stronę? Nosz cholera. Nie, tego nie przewidziałem. Powoli, niezdarnie uderzając w ramę łóżka podniosłem się do góry.

- Kurwa – zakląłem, jedną dłonią trzymając opadające mi spodnie, a drugą rozmasowując guza na głowie. Kto kurwa wymyślił ramy od łóżka? Jest dobrze. Doczłapałem się. I już chwytałem za klamkę, kiedy nagle jakieś cholerstwo – tak, Styles, o tobie mowa – z całej siły szarpnęło mną i przycisnęło mnie do drzwi.

                I w sumie w dupie mam kto pocałował kogo. Wiem tylko tyle, że moje usta zostały zmiażdżone brutalnym pocałunkiem, a w następnej sekundzie moja koszulka wisiała na lampce nocnej. No i co z tego? Wplotłem palce w jego wciąż jeszcze mokre loki i przyciągnąłem go bliżej, pogłębiając pocałunek. Prawą dłonią powoli sunąłem w dół jego klatki, a po chwili ręcznik wiszący na biodrach Styles’a wylądował tuż obok mojej bluzki. Zabawne, jakieś lotnisko czy co?

                Nie za bardzo lubię, jak coś wbija mi się w plecy. Co innego w dolne partie ciała, ale plecy? Błagam, litości, tak być nie może. Zebrałem więc w sobie wszystkie siły i po chwili to Hazza opierał się o drzwi, warcząc z niezadowoleniem. Ha! Niewygodnie księżniczce?

                Oderwałem się od jego ust, zaczynając wodzić wargami po jego szyi. Zadrżał i zawarczał zniecierpliwiony, kiedy opuszkami palców wodziłem po jego podbrzuszu. No proszę, jaki groźny pudelek.

- Horan kurwa – jęknął, kiedy przygryzłem skórę na jego szyi.

- Grzeczniej – mruknąłem, przygryzając delikatnie płatek jego ucha.

- Chciałbyś.

-  Lepiej żebyś nie wiedział czego ja chcę – sapnąłem, w następnej sekundzie zsuwając dłoń w dół i ściskając jego krok. Ha! Mówiłem, grzeczniej kurwa czy nie? Harry wciągnął gwałtownie powietrze, a z jego ust wydobyło się coś, co niesamowicie przypominało „kurwa”. Uśmiechnąłem się, przygryzając lekko płatek jego drugiego ucha.

- Dokąd teraz, panie instruktorze? – wyszeptałem, drażniąc wargami jego skórę, a dłonią zacząłem masować jego penisa. Jego dłoń spoczęła na moich barkach, kiedy cicho szeptał:

- W dół, Niall... W dół…